İçimde bir ben var biliyorum
Sezemediğim bir yerlerde ama
Sesi kulağımda çınlıyor duyuyorum
Ta derinden...
Sessizliğimde doğuyor hissediyorum
Konuşuyoruz saatlerce dertleşiyoruz
Kendi aptallığıma yanıyorum
Gün be gün...
Umut iklimimde ışıklar yanıp sönerken
Hey kendine gel sersem mahluk! diyorum,
Hayatın son demine doğru giderken
Dönüşü yokmu bunun demeden...
Aralık 1997 - İstanbul
Mahmut YıldızKayıt Tarihi : 26.1.2001 23:31:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!