Bir sokak lambasının ışığı gibi hep kördü kuytularım..
Hep bir inanmışlık hep bir kanmışlık vardı buğulu camlarımda... Neye inattı!!bu bekleyiş neyin özlemiydi??
Hep birileri gelep geçerken altından bu neyin inanmışlığıydı hiç bilemedim.. Oysa gökyüzünde okadar çok yıldız vardı ki neden birinin ışığında parlayamadım..
Neden bir dolunay gecesinde her yer aydınlıkken bir yer bulup orda ölene dek kalamadım... Kime inanmışlık bu kime adanmışlık , bir ömür geçip giderken bu bekleyiş kime??? Şimdi sor kendine korkmadan cevabını duymaktan korktuğun tüm sorularına yanıt ver olmamışım de herkes olmuş bi ben sığamamışım onun minicik yüreğine kocaman sevgimle de ve sonra suss.
mcc :((
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta