Canım dediklerim vardı, canımdam çıktı
Gülüm dediklerim vardı,bağımdan çıktı
Kuzum dediklerim vardı,çayırdan kaçtı
Bir ben kaldım, bir de öfkem kaldı
Sabah sabah gelen günaydınlarım vardı
Emojiden; tebessümlerim,gülücüklerim vardı!
Koşup koşup, boynuma atlayan bir evladım vardı..!
Bir ben kaldım, bir de öfkem kaldı
Kuşlarım vardı, kafesi, bıraktı gitti
Acaba tok mu gitti? Yoksa aç mı gitti?
Ekmek kırıntılarını, ortada bıraktı, öyle gitti..!
Bir ben kaldım bir de öfkem kaldı
Ekmeğim gitti, tuzum gitti, aşım gitti!
Yüzde betim, benzim, ağızda tadım gitti
Bir telefonla,özür dileyecek yüzüm gitti
Bir ben kaldım bir de öfkem kaldı
Gönül sarayımdan sultanım, prensesim gitti!
Taht gitti, taç gitti, tahtır gitti!
Sonunda en sadık sevenim anam gitti!
Bir ben kaldım bir de öfkem kaldı..!
17.10.2017
Emrah KoranKayıt Tarihi : 28.12.2017 16:32:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Emrah Koran](https://www.antoloji.com/i/siir/2017/12/28/bir-ben-kaldim-birde-ofkem-kaldi.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!