Bir Ben Hikayesi Şiiri - Ali Çağlar Deniz

İnsanın kendi kendinin farkına varması aslında çok uzun uğraşlar sonunda meydana gelir. Çok yollar kateder insan ben neyimin cevabını bulmak için. Neden burdayım'ın cevabı çok daha zordur. Bir de bunlara nerden ve nereye'yi ekleyenler vardır ki, işi daha da içinden çıkılmaz hale sokarlar. Oysa eksikliklerimiz bizi tamamlar, zaaflarımızla güçlüyüzdür, kendimizi olduğumuz gibi kabul ettiğimiz takdirde gelişmeye fırsat buluruz. Sorgulamanın sınırı yoktur akıl için. Herşeyi düşünmek ister özgürce. Dogmalar keser yolunu, iki tercihi vardır. Matrix filmindeki hap sahnesi tüm hayatın bir özetidir adeta... Kızıl hapı yutanlar sıkıntı çekerler, alışılmazın üstünden gelmeyi seçmişlerdir. Mavi hap ise alışılmışın kültürel kodlarını içerir. İçinde varolunacak bir kültüre sahip olmak kafa konforunu artırır insanın. Ama düşünmeme pahasına, ama özgürlüğüne zincir vurma pahasına. Düşünmesine gerek yoktur, kabul eder başkalarının kendisi için düşündüklerini. Ve böyle anlamlandırır kainatı, etrafını ve en önemlisi kendisini. Öyledir, yoksa bu kadar bölünmüş insanlık her bölünme içerisinde nasıl huzurlu adalar halinde yaşamaya devam edebilirdi ki? Rahibe Teresa'nın kalbindeki Tanrı sevinci, Gazzali'deki Hak bilgisi, Socrates'in Daimon'u hep aynı kapıya çıkıyor belki. Zihnimizi parçaladığımız kadar Çok'uzdur. Zihnimizi toparladığımız kadar Tek.