Bir elinde ekmek sandığı, boyaları içinde.
Kahvesi, siyahı, cilası, fırçası..
Diğer elinde sepeti.
Mavi, yeşil, siyah terlikleri irili, ufaklı..
Yaş altmış, ağır adımlarla, akşamın bir vakti..
Evinin yolunu tuttu.
Ekmek parası cebinde, bekleyenlerine..
Ağır ağır adımlarken, siyah lüks bir araba durdu yanı başında.
Beyaz poşeti bıraktı, duvarın dibine.
Bastı gitti..
Bakakaldı arabanın ardından.
Bir çocuk yanaştı,
Ekmeği ve çikolatayı aldı, tebessümle, çakmak çakmaktı karanlıkta gözleri..
Yarımları yarım kalanları ama başkasının, yiyerek gitti..
Ekmek sandığına sıkıca sarıldı, şükür dedi adam
İçten gelerek koca bir şükür.
Sistemin içinde adım adım yol aldı.
Bir gece, bir ben, birde sen tanık olduk, otobüsün buğulu camından..
Parlak ışıklı şehrin yıldızsız akşamında..
Bir ben bir sen...
Kayıt Tarihi : 2.12.2015 23:34:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!