Bir Ben Bir De Ben Şiiri - Mehmet Afif Can

Döndüm.
Hem de en hassından...
Geride bıraktığım çamurlu yılların batırdığı vazgeçilmez sandığım bir kaç insan...
Hiç anlamadığım kirli mi kirli birden çok lisan.
Anlatılamayan, anlatılması elzem oldukça fazla kelam.
Dostluğun yalan, arkadaşlığın hüsran olduğunu anladığımda yıkıldım.
Kalktım, ayaklandım derken, fena düşürüldüm, düştüm.
Sevinmiştim buna.
Değil, üzgündüm.
Kızgındım kendime, boşa geçen günlerime, anlamsızlaşan koca yıllar...
Ve hiç dönüşü olmayacak anılar.
Bir bir geçerken fırtınalar, uçuşturdu her halimi, saldım kendimi bana...
Bir ben kalmıştım artık, bir de ben!