Simurgun otuz kuşu yaramda tünedi. Yüreğimde yuva yaptı. Kanatlarını çırptılar aşklara. Terk edilmişliğe uçtular.Bir” ben “ aradılar.Bin “ben “sana anka olurken. Bin olmasın dediler, içten, gönülden, özden, sıcağından, iyi niyetinden, sağlam duruşunda, güvenli dünyandan, sadıklığından, ona olan inancından, tutkusal eyleminden bir ben olsun.
-İnsan bir “ ben” kadardır.Ötesi “ben” değil, beni arayış kimlikleridir.İnsan özü kadar temiz bir bebektir.Meleksidir, nurun ışıltısıdır.Herkes bir gün cennete gidecektir.İnsan aslında o sonsuzluğun gittiği yerdeki “ ben”dir.
Beni de bülbüle çevirdiler. Gülüne meftun kaldığım için.Bir gün gelirsin diye bütün kanatlarını bana verdiler. Uçtular en imkansıza.Peşinde gittim , gitmelerin sonusun diye.Hepsi döndü, ben orada kaldım.Kanatlarım , umutlarım, senli hayallerimin havası çok diye.
Esintiler topluyorum, uzaklarından yakınlarımın sıcağını toplasın diye.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta