Bir Ben Şiiri - Fatih Hüseyin Nanelidere

Bıçaklar çekilmiş,
Eller tetikte.
Olay vardı şehrin orta yerinde
Kenara dizilmiş insanlar
Kimi yoksul, kimi aç, kimi de zengin
Belki de sevdalı
Belki birbirlerinin sevgilisi
Düşmanıda olabilir bilemem.
Ama insanlar vardı
Bıçaklar çekilmiş,
Eller tetikteydi.
Gözlerim daldı
Denizde iki martı
Canhıraş feryatları
Buz gibi etti içimi
Sisli camlar kırıldı
Polis sirenleri dönüyordu beynimde...

Bir adam vardı, bir de ben
Bir ben vardım ama yoktun sen
O iki martı var ya o iki martı
Biri sen, biri de yok olan aşıklardı
Ya o iki adam; biri ben
Öbürüde ben olmayan ben...

İki insan vardı içimde
Yorgun ama yılmamış
Suskun ama solmamış
Beyninde kimbilir neler var
Ama unutulmuş
Ne unutulmuşsa unutulmuş
Ama seni, seni unutmamış
İşte o adam, o
Bendim ben.
Bıçaklar çekildi,
Eller tetikte.

Bıçakları çeken yalnızlıklar
Elim tetikte ama dostlarım, dostlarım nerede
Ya sen, sen de anlamadın beni boşver gitsin.
Yalnızlıklar,
Vurun kalbimin orta yerine
Öldürün beni,
Basın ulan böğrüme kanla yıkanmış hançerlerinizi
Kenarda duran insanlar için farketmez
Zaten onlar benim dostum değil.

Vur dostum sen de vur,
Yaramı deş bir daha vur,
Beynimi dağıtırcasına,

Rüyalarımı toz edercesine vur.
Vur ki unutayım sizleri, o güzel günleri
Vurun ki gelmemiş olayım bu dünyaya.

Bıçaklar ceplerine girdi,
Tetikteki parmak düştü.
Ben ateş etmedim
Çünkü onlar dostumdu
Onlar vurdu beni.

Ve o iki martı mutluluk ülkesine uçtu
Ve anlatın çoçuklara böyle yaşayanlarda varmış diye...
ANLATIN! ANLATIN! ANLATIN! ! ! ...
Yaşanmamış sevdaları, aşkları...
***Öylesine bir gecede, öylesine yazılmış bir şeyler...***