Bir Bedende, Sen ve Ben Şiiri - Özgür Er ...

Bak yine yazdım sana dair bir şeyler.
Bitmişim, yıkılmışım, ölmüşüm.
Senden sonra!
Kalandır bana Gamlar, elemler, hüzünler, kederler.
Uzaktır bana sevinçler, gülüşler, umutlar, kavuşmalar.
Yaşıyor diyorlar benim için! Yaşıyor muyum?
Bilmiyorum. Bence ölüyorum.
Ha! Bir tek şeyi biliyorum. Seni biliyorum.
Adını, gözünü, özünü, sözünü, gülüşünü ve uğruna ölüşümü biliyorum.
Bir de kendimi biliyorum.
Onda da yine sen çıkıyorsun karşıma.
Ve seni bildiğim için kendimi pek umursamıyorum.
Yürüyorum bazen rüyalarımda.
Sonu sana çıkan kirli dar ve dar sokaklarda.
Ve bu sokaklarda yalnız ben ve içimdeki sen.
İşte tam öleceğim sen çıkıyorsun yine karşıma.
Ve yine sana tutunuyorum, seninle yaşıyorum.
Yaşıyorum.
Lakin güneş doğuyor sensizlikle doğuyorum.
Ve güneş batıyor yine sensizlikle ölüyorum.
Ölüp ölüp diriliyorum.
Kimsesizlikle ve belirsiz bir kimlikle yaşıyorum.
Varlığım bir beden. Bir bedende sen ve ben.
Ama sen varken işte nasıl kimsesizim ben?
Tam bu noktada çıldırıyorum.
Fakat bir noktada yine şanslıyım.
Tek gözlü odamda, kirli ve dar sokaklarda
Ben içimdeki senle yaşayacağım, öleceğim, gömüleceğim.
Ölürken sana üzüleceğim.
Çünkü sen, sendeki bensizlikle yaşayacaksın.
Sen de ki beni bilemeyeceksin, göremeyeceksin.
Ve tek başına öleceksin tek başına gömüleceksin.
Özgür ERUNCAK