ağaçlardı gündüzü göze ısmarlayan
çıktığımızda güneşi alırdı omuzlarımızdan
neşem ağlayarak evi terkeden bir çocuktu
her dönüşünde yanmış bahçeler bulan
ay sen! gökten değil misin bre ay sen!
sen değil misin beni çocuk kılan sokakta
Kaf önce hafif hafif düşüyorsun sonra
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Devamını Oku
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta