ağaçlardı gündüzü göze ısmarlayan
çıktığımızda güneşi alırdı omuzlarımızdan
neşem ağlayarak evi terkeden bir çocuktu
her dönüşünde yanmış bahçeler bulan
ay sen! gökten değil misin bre ay sen!
sen değil misin beni çocuk kılan sokakta
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını