Bir Beden Uğultusu Şiiri - Mesut Hastürk

ağaçlardı gündüzü göze ısmarlayan
çıktığımızda güneşi alırdı omuzlarımızdan
neşem ağlayarak evi terkeden bir çocuktu
her dönüşünde yanmış bahçeler bulan

ay sen! gökten değil misin bre ay sen!
sen değil misin beni çocuk kılan sokakta
sen değil misin bir taşken bana gülümseyen
korkularımı serpen yağmura tutulmuş gecelere
ay sen değil misin? bre ay sen!

hırçın bir atlasa sarıldım biliyorlar
bütün büyümelerimde o mavisimsi bulut
ağzımda onun ıslak memeleri
saçlarımda ılık rüzgâra tutulmuşluk
dönmeden gidebilmek isteği içimde
ve ölmeden ölümü geçebilmek hırsı
ışıktan bir bedenle
ışıktan tüm uğultusu

ay sen değil misin taşken bana gülümseyen