Bir bebeğin gözlerinden bakar öte dünya..
Beyninin içinden bir silah patlar;
birinden çıkar ve diğerinden geri girer
merhamet kurşunu
param parça eder yüreğini...
Bir bebeğin gözlerinden bakar insana zaman!
Geçmişinden geleceğine gidersin o an...
Tüm fal oklarını batırdım zamana.
Emir gelmişti gayb aleminden.
Yağmur gözyaşlarıma dokundu yeniden.
Bir güneş öldü annesinin rahminden.
Bir kadın doğdu isyanın gözlerinden özgürlüğe
Çocukken yıkanırken ağlardın dedi annem,
birde saçların kesilirken...
Gülerdin ama bayramlarda kurbanlar kesilirken...
Hiç ama hiç ağlamadın ölümden sözedilirken...
Belki ilk öldüğünde ağladığın içindir seni doğururken...
Bir bebeğin gözlerinden batar hayat en ince yerinden...
Deniz kırılır bir daha en derinden...
Güneş olup yanar ölüm inceden inceden...
Kıyı paramparça olur ve ikiye yarılır en kalın sevgisinden.
Bakma gözlerime gülüm ölüm
biliyorum vaktin geldi çıkamazsın kabrinden...
Sıralandı yine bir bir ölüm nedenleri...
Yaşamakmış meğer sıradan ölüm...
Ver elini yeniden
ama
bir bebeğin gözlerinden hayatı batırma yine en ince yerinden...
Simurg_b (P.D.)
Bülent ÖzdemirKayıt Tarihi : 26.4.2006 12:37:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!