Annelerin pişirdiği bazlamaya benzer sevgim.
Bir çıtkırıldım yalnızlığı bakışlarımda taşırım.
Susuz, vicdansız, kurak gözler yakamda.
Yaprağın rengini almış hayatım.
Düşüncelerdir gözlerimden akan.
Kayalara çarpan tozlu hatıralarım.
Mezar soyucu itibarsızlığın renklerini görürüm.
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Anne sevgisini bazlamaya benzetmek ne kadar özgün bir düşünce, hoşuma gitmedi değil doğrusu.
Ancak o yeni pişmiş bazlamanın enfes kokusundan, el yakan sıcaklığından ve hiçbir şeyle kıyaslanmayacak o nefis, yıllarca unutulmayan ve damakta kalan tadından bahsetmemişsiniz.
Anne sevgisinin yerini elbet tutmaz ama bunlar da anne sevgisi gibi hoş duygulardır bence.
Tebrik ediyor, saygılar sunuyorum.
Bu şiir ile ilgili 21 tane yorum bulunmakta