Bir Bayram Arefesi Şiiri - Mahir Odabaşı

Bir bayram arifesi,
Evde mutlu bir telaş
Çörekler, börekler,
Baklavaya oldu arkadaş!
Bir odaya gizlendi,
Anahtarı oldu sırdaş.
Niçin mi?
Çünkü yarın bayram
Evet yarın bayram
Annenin biricik
Oğlu gelecek,
Gelini gelecek,
Hele küçük torun
Bilmiyorum ne tür
Öpücük verecek.
Büyükçe bir sofra
Kurulup, etrafını
Bütün aile saracak.
Kapılar tıkırdadıkça
Ziyaretçiler alınacak.
Küçükler,
Büyüklerin ellerini öpecek
Büyükler küçüklere
Özenle hazırlanan
Haçlıktan verecek
Ve böylece bayram
Bayram olacak.
Bu hayaller
Böyle devam ederken,
Anne kabına sığmıyor
Pencere önünde oturup
Evladına kavuşacağı için
Sevinçten ağlıyor.
Evet ağlıyor
Ama bu ağlama
Pek hayra alamet olmuyor.
İçini bir acı sarıyor
Bir telefon edin yavruma diyor
Baba gözlüğünü takıyor
Numarayı araya araya buluyor
Dikkatle rakamlara tuşlayıp,
Ahizeyi anneye veriyor
Oğlunun sesini duy diyor
Anne, yavrum neredesin,
Gözlerim yolda kaldı derken
Telefon birden kapanıyor
Tekrar telefona tuşlanıyor
Ama açan olmuyor
Tekrar tekrar deneniyor
Nihayet açılıyor.
Derin oh çekeyim derken,
Birde bakıyor,
Telefondaki ses yabancı
Sende kimsin be adam,
Demeye kalmıyor…
Şu plakalı araç,
Kaza yaptı
Anne- baba öldü
Bir çocuk yaralı…deyiveriyor.
Ahize elinde olan anne
Birden yere yığılıyor
Yığılış o yığılış
Bir daha olmuyor kalkış.
*
Keşke görevlileri
İyice eğitseydik
Acı haber verirken,
Aman dikkat edin diyebilseydik
Ani haberle kalbine yenik düşen anneyi,
Oğluyla, geliniyle defnetmeseydik…!
Çünkü tam öğretemedik
Öğrenciye, veliye.
Kamudaki görevliye
Acı haber telefonla pat diye
Asla verilmez diye…(