Neredesin şu an bilmiyorum.
Benim ilk güneşim sendin.
Zifiri karanlıklardayım şimdi,
Yalnızım ve korkuyorum…
Bir başkasına ışıyorsan eğer
Gelir aranıza bulut olurum.
Bakma ne olur
Bana baktığın gibi kimselere
İncitme benim zavallı yüreğimi
Dayanamam seni öyle görmelere.
Benim için denizlerin en mavisiydin sen
Serin, derin ve sonsuz…
Şimdi bir başkasının
Yelkenlisini taşıyormuşsun üzerinde
Kahroldum..
Yaşayamıyor musun onsuz ?
Sen benim;
Güzelliklere açabileceğim penceremdin
Daraldığımda yaslanacağım duvarımdın
Korkularıma kapatacağım kapımdın
Güvensizliklerimde
Sığınabileceğim tek limanımdın.
Ne oldu bize de beni terkedip gittin.
Değmez miydi,
Onca yaşanmışlıklarımıza bakıp
Tekrar denemeye…
Yaptığımız hataları unutup
Yeniden koşmak geleceğe..
Değmez miydi?
Hani birlikte kuracaktık güzel yarınları
Sahilde elele birlikte koşacaktık.
Manzarası deniz olan kahvaltıları
Gönül gönüle birlikte yapacaktık.
Gel de bak düştüğümüz son hale
Güya Birbirimizin gözlerinde kaybolacaktık
Birbirimize başlarımızı yaslayacak,
Gelecek için hayaller kuracaktık
Sanki birbirimizden bıktık
Tükenmiş, yılmış durumdayız.
Her şey mazide kaldı artık
Geri dönülmez yoldayız.
Vedası bile zor bu sevginin
Yine birini bulur muyum bilemem.
Tek bildiğim bir şey var.
Bir başkasını böyle sevemem..
Kayıt Tarihi : 5.12.2024 19:23:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!