Kör biriyim ben,ama kulaklarım daha iyi duyuyor acıyı.
Yalnız bırakmıyor beni yalnızlık dünyanın sağırlığına.
Nasıl küsmüşse duygularım kainatın sonsuzluğuna
O kadar da barışık ıssızlığına,tatsızlığına.
Kör biriyim ben,gururluyum da aynı zamanda.
Karşıdan karşıya geçerken yardım istemem başkasından.
Sessizce çığlık atarım duymaz kimse sözlerimi.
Anladım hayatın anlamsızlığını...
Yanlışı seçtim ben. Ya da öyle diyor insanlar.
İsmine toplum diyorlar benim içinde bulunmadığım.
Büyük adammış hepsi cebine ne girer bilirlermiş
Ha bir de nasihat verirmiş bu kişiler kendilerinde olmayanı
Çıkmaz sokaktadır ruhum sağdan gitmeliydim sapmışım.
Ocakta yemeğim de yok biraz daha kalacağım.
Yüzmeyi bilmem ama bir ayağım toprak bir ayağım deniz.
Yelkensiz bir gemideyim deniz azmadıkça sürüklemediği.
Kayıt Tarihi : 27.3.2021 02:39:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!