Bir Başkadır Bizim Köylümüz

BİR BAŞKADIR BİZİM KÖYLÜMÜZ

Bilirsin:
El ayak nasırlı
Yüreği ekmek sıcağı
Hazır sofra bezi-kasnağı
Konuğa açıktır kapısı
Yüklüğünde allı güllü sıralı
Yatağı, yorganı, çarşafı
Dünyada var mı onun üstüne?

Görürsün:
Gönül gözü dilinde
Misafire sunar ne varsa evinde
Atasından öğütlü her işinde
Gelene sevinir Tanrı gönderdi diye
Okumuşa, öğretmene, hocaya güvenir
Sormaz yalan mı dolan mı diye
Yeryüzünde var mı onun üstüne?

Çıldırır ve sorarsın şimdi:
Bu ne iştir ki Tanrım?
Civcivler kabuğunu ezer
Besleyeni tepeler
Aydın olmuş kelekler
Boy gösterir oy bekler
Her dört mevsim işi düşer
Bin dereden su getirip söz söyler
Güvenir köylüm
İşinin başına geçer
Ne bilsin çakalını, kurdunu insanın
İş aş peşinde kendinden geçer
Oy alan mal mülk, köylüm çile doldurur
Var mı böylesi safı, temizi onun üstüne?

‚Köylü milletin efendisi! ’
Demiş ya Atam!
Gelen süzer, giden ezer
Canım köylüm!
Pamuk yüreklim!
Aldanır ardı sıra benim gibi
Sorarsın şimdi belki sen de
Hınçla:
Bu gidiş nereye?

Şükran Günay’dan
Şükranca