Bir Başkadır Benim Köylülerim

BİR BAŞKADIR BİZİM KÖYLÜLERİMİZ

Bilirsin:

El ayak nasırlı
Yüreği ekmek sıcağı
Hazır sofra bezi-kasnağı
Dili has baldır

Konuğu baş tacı
Ardına dek açık kapısı
Yorgan yatağın allısı
Yüklüğünde ak pak’tır

Görürsün:

Gönül gözü dilinde
Türküsü güven
Betik yalamışsa biri
Varı yoğu saçandır

Yaradan’dan sever olanı
Bilmez yalanı dolanı
İnancına bağlı,
Başkasına denlidir

Çıldırır ve sorarsın:

Bu ne iştir ki Tanrım? ! .
Civcivler kabuğunu ezer
Besleyeni tepeler
Aydın olmus kelekler
Boy pos satıp oy beklerler
Gelen sayaaar, giden soyaaar
Çakallar, aç kurtlar
Sarmış canlarımı beter mi beter

‚Köylü milletin efendisidir! ’
demiş demesine de Atam...
Ne yazar! ..

Ahhh ah, hem de ne ah!
Can ciğerlerim!
Pamuk yüreklilerim!
Aldanırlar ardı sıra
Ben de varım aralarında

Sorarsın hınçla:

Bu gidiş nereye?

Şükran Günay