Aynı sofraya otururduk, bozkırdı bir yanımız
İçimizdeki korkulardan
Bir tebessümün yeterdi
Günlerce mutlu olmama
Ne kadar güzel severdin
Ne çok özlerdin
Ne benzersiz bir yazdı gönlün severken
Sen kurulunca soframa
Isınmaya başlardı toprak
Güneş bir minare boyu yükselmeden
Sen miydin ardına düştüğüm günlerce
Sen miydin kanadını bir an olsun bırakmadığım Zümrüdüanka
Derin karanlık mağarada
Kerbela susuzluğu ektin yoktan yere yüreğime
Ben o mağarayı terk ettim
Fırat'tan geçtim
Bir yudum suya bile kanmadan
Bir başka Sitare oldun sebepsiz
Bir daha sevemedin
Yanı başında can çekiştim
Elini uzatmadın
14.09.2020
Kenan KaraKayıt Tarihi : 19.9.2020 15:11:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!