Çiçeklerle bezedim bahçesini,
Güller açtırdım pencerelerinde.
Nasırlaştı ellerim; yazmaktan, kazmaktan
Yaşadım tatlı yorgunluğunu yıllarca…
Evimin adresi oldu, kapısındaki tabela,
Gurbet saydım, öz evimi gurbet
Siyahını akladım,
altın yaldızlarla süsleyip,
Huzur buldum, mutluluklar yaşadım
dört duvarı arasında.
Yüzleri saksı, yüzleri kadife çiçeği,
Tebeşir tozlarını yutkunduğum körpelerime
Gölge etsin diye sıraladım söğütler, iğdeler
Soluklandım sıkıldıkça, serinliğinde bahçesinin.
Gözlerim camlarla bulandı,
Islak bezleri sıraladım parmaklıklara
Fırçalar, silgiler, paspaslar eskidi,
Yıllar eskidi, ben eskimedim sevdasıyla.
Kopmak, evladımdan, yuvamdan
Hüzün veriyor kıdemli izdivaç bozgunluğu.
Varsın bulanayım toza,ter acıtsın gözlerimi
Yeter ki gelsin cıvıltıları bebelerimin kulaklarıma.
O sevi, kanıdır damarlarımın
O afacanlardır sevdalarıma esin
Dudaklarımda çığırdığım türkü
“Dünyanın bütün çiçekleri”dir onlar
Hiç solmayası ömrümün.
Kayıt Tarihi : 12.11.2007 23:45:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

TÜM YORUMLAR (1)