“ Bir Başka Mutluydu Eskiler.”

Yoktu eskiden, devasa apartmanlar.
Görülmezdi, evleri üst üste yığmalar.
Sorsak, üst katta kimler oturuyorlar.
Bilmeyecek, uzak komşuların mı vardı.?

Yoktu şimdiki gibi sanalda ikramlar.
Can dandı komşuluk, sahici idi davetler.
Evlerde karşılıklı içilirdi, kahveler.
O zaman, kahvelerin kırk yıl hatırı vardı.

Kenar kenaraydı oturduğumuz evler.
Bilinirdi, konu komşuda ne pişer.
Evden eve, elden ele değişirdi tabaklar.
Yer sofralarımızın bereketi vardı.

Çin den gelmezdi, bizim oyuncaklar.
Sağlam yapardı, yaptığını ustalar.
Şimdiki sanatkarın kıymetimi var.?
Eskiden el üstünde tutulanlar vardı.

Mutlu çocuklar yağ satar bal satar.
Ebe olanımız halkayı üç beş turlar.
Çaktırmaz usulca birine mendil atar.
Eski oyunlarımızın neşesi vardı.

Bir başka mutluydu belkide eskiler.
Değneği at yapar, koştururdu çocuklar.
Atmazdı eskiyen çamaşırları anneler.
Elleri ile, bez bebek yapanları vardı.