Bir Başka Gökyüzünden Şiiri - Ebru Erten

ne olmamı isterdin
öldüğümü hissediyorum
yardım et bana
ah jardi, ölümümün gölgesi

bu kenti tanıyorum
biraz sevinmek
ağlamak biraz
söz etmek o denli zor mu
hayatımdan
herkes o denli çok şey söyleyebilir ki
zamanımızı nasıl geçirmiş olmamızı isterdiniz
birkaç manzara geliyor aklıma
unutulmuş bir dost yüzünü gösteriyor bana
karanlık bir yer
rengini yitirmiş bir gökyüzü
her sabah yanıma uğrayan doğduğum memleket

yolculuk uzun sürdü
birkaç tüy bıraktım
birer birer düştü sanrılarım
yine de ilkyazın ortasındaydım
bir çocuktum neredeyse
ilerliyordum
çığırtkan bir tren beni taşıyordu
azar azar unutuyordum doğayı

gar çok yakınımdaydı
araba değiştiriyorduk
peronda kimse beklemiyordu
kent ölüydü kemikleri sayılıyordu

işte orada yükseliyor fırın bacaları
ne olacağım
gerçek olmayan bir gölgeyle alnıma dokunuyor biri
bir el
ama gördüğümü sandığım yalnızca tren dumanları
yalnızım
evet çok yalnız

elimden tutmaya gelmedi kimse