Bir Başka Baharı Beklemek Yok

Hayat mı anlamsız, anlam mı uzak bana?
İnsan en çok kendine düşmanmış.
Kalbim, bu açtığın kaçıncı yara bana?
Öyle olur ki, insan yaşadığına yanarmış.
Hayat mı anlamsız, anlam mı uzak bana?

Aşk dedikleri kuru bir yalanmış.
Yıllarca kandırdılar zavallı kalbimi.
İnsan sevgiyi en çok kendinde ararmış
Dünyanın en büyük bencilidir insan kalbi.
Aşk dedikleri kuru bir yalanmış.

İçimdeki düşman hep takipte,
Kol geziyor, zayıf yanlarıma vuruyor,
Uyuyor, uyanıyor ve yaşıyor bedenimde.
Küskünüm her şeye, bir şey ruhumu kemiriyor.
İçimdeki düşman hep takipte.

Kapılar kapalı, pencereler karanlık.
Çekilmiş gözlere perdeler.
Bir ben, bir sokak köpekleri uyanık.
Bir dost sesi yok, sevenler nerdeler?
Kapılar kapalı, pencereler karanlık.

Renkler solmuş, dünya siyah beyaz.
Ne yana baksam zifiri karanlık.
Ölüm tek çare, tek arzu, tek niyaz.
İleride, yolun sonunda ince bir aydınlık.
Renkler solmuş, dünya siyah beyaz.

Bir başka baharı ümitle beklemek yok.
Her mevsim kış bana.
İçimde kar, fırtına, tipi, soğuk.
Kış güneşi tuzak bana.
Bir başka baharı ümitle beklemek yok.

(15.03.2005-Beytüşşebap-ŞIRNAK-saat:05.00)