Duraksadım hep haziran akşamlarında,
Yorgun baharın son deminde, üzgün;
Çiçek açan sır yapraklarında koştuk,
Sözde kaldı, iştah kabartan anılar.
Ecel kapısında durakladık, kardelen;
Kıyısında durduk hüzmelenen sevdanın;
Âheste çek kürekleri, mehtâb uyanmasın,
Bir âlemi hayâle dalan âb uyanmasın.
Âğuş'u nev-bahâr'da, hâbîdedir cihân;
Sürsün sabâh-ı haşr'e kadar, hâb uyanmasın.
Devamını Oku
Bir âlemi hayâle dalan âb uyanmasın.
Âğuş'u nev-bahâr'da, hâbîdedir cihân;
Sürsün sabâh-ı haşr'e kadar, hâb uyanmasın.
Kutsal emanetinde ödetiyor zaman,
Açık duruyor ecel kapısı, yarı aralık,
Güz meyvesine durmuş bütün çiçekler,
Sona yaklaşıyor olmalı bütün mevsimler,
Kökünden kuruyor olmalı sevda ağacı,
Bir başka bahara kaldı çiçek açmak.
çok güzel..en içten dileklerimle kutluyorum,bu şahane eseri...
Bir başka bahara kaldı çiçek açmak.
Sizin anlatımıza göre bu mısra,
Bir başka tarafa kaldı çiçek açmak şeklinde olabilirdi.Umarım çiçek açabiliriz orada.Herkes çiçeği,çiçeklik yerleri sever...
Güzel şiir.Tebrikler..
çok güzel kutlarım...
çiçekler baharın gelmesini beklememeli bence. çiçekleri ruh güzelliğimizin verimliliğinde yetiştirip onları renga renk açtırmalıyız.
saygılarımla:
rr.akdora
Bu şiir ile ilgili 4 tane yorum bulunmakta