Bir Başka Bahara Kaldı Çiçek Açmak.

Duraksadım hep haziran akşamlarında,
Yorgun baharın son deminde, üzgün;
Çiçek açan sır yapraklarında koştuk,
Sözde kaldı, iştah kabartan anılar.

Ecel kapısında durakladık, kardelen;
Kıyısında durduk hüzmelenen sevdanın;
Dönek kokusunda soldu yaprakları,
Gelecek bahara kaldı tüm kefareti,
Prangalar sardı ayaklarımızdan.

Baharlar geçti, mayıslar tükendi,
Can suyunda kurudu tüm dallar,
Gittikçe gider, yürür durmadan,
Alışılmadık, görülmedik, duyulmadık,
Bir evrimi yaşatır oldu bunca zaman.

Didik didik aramakta şimdi zamanları,
Didik didik parçalanmakta sevdada,
Yok sayılan günlere durdu yıllar,
Duygular kelepçeli kaldı, açmadan,
Umutlarda eskidi bütün ihramlar.

Kutsal emanetinde ödetiyor zaman,
Açık duruyor ecel kapısı, yarı aralık,
Güz meyvesine durmuş bütün çiçekler,
Sona yaklaşıyor olmalı bütün mevsimler,
Kökünden kuruyor olmalı sevda ağacı,
Bir başka bahara kaldı çiçek açmak.