Bir Başk'a Şiiri - Bahadır Kahraman

Bir başka esiyor artık sabahları rüzgar
Sanki bir daha esmeycekmiş gibi baksana
Boğuk bir ses var arkasında, kalplere ağır gelen.
Yürekleri dağlarken yasemin kokuları
Efkar doğuyor gözlerime güneşden evvel
Kapatsam da tüm perdeleri sızıveriyor penceremden
Sözsüz, renksiz bir duygu bu hasret denilen şey
Kanatıp duruyor kabuk altından yaraları:
Varsın eller gönül defteri kapanır sansın
Aldırma ben duyuyorum rüzgarın esişini.

Hatırla diyor bir ses durmadan kulağıma
Hadi dönsün tüm bütün bedenin kevgire!
Dem bu dem kanamayacaksa niye var ki sevdan
Hatırlamıyorum bir kere dudağında adımı
Bedeninle dönüp, sessiz ettiğin elvedanı
Unutamıyorum yüzüme bir kez bakmayan gözlerini
Hep ayrılıklar mı baki olmalı dünya da deyişini
Varsın eller gönül defteri kapanır sansın
Aldırma ben görüyorum dünyanın dönüşünü.

Bir başka acı veriyor özlemin bu kez
Aldığım her nefes kursağımda kalıyor artık
Geçmiyor tek bir an sen gelmeden zihnime
Ağlarken dahi yaşlar düşmüyor yüzüme

Çöller gibi çoraklaşırken gözlerim sen aldır mıyorsun
Sahra da kalmış bedeviyi de mi hiç tanımıyorsun
Derine indikçe alınır mükafat kumdan, topraktan!
Gel ki aksın gözyaşım sevinçle ağlamaktan!

Bir başka yorgun baksana dünya şu sıralar:
Sanki bitsin yeter; "batırın beni" der gibi
Savaşlar, sahtekar bürokratlar, kıyıya vuran çocuklar;
Babalarının çürümüş bedenlerinden ayrılmayan gocuklar!

Üstünde yaşayandan utanır gibi toprağın rengi:
Bu gezenler mi diyor bağrımdakinin dengi?
Hüzünle bekliyor o da vaktinin dolmasını
Elleriyle büyüttüğü güllerin, zambakların solmasını.

Bir başka bakıyor bana artık gözlerin
Bir şeyler göstermek ister gibi sanki
Tam kaldırmak isterken başımı mihrabında
Ama hayır ya aşığını görürsem öz diyarımda?

Kahır uzak değil ki bana gözlerinden korkayım!
Sanki ben seni bakışlarından, sözlerinden mi tanıyorum?
İsmin müstesna kalbimde aşkım ve onurumsun
Doyasıya bir kez bakamadığım hayal-i ebrumsun...