Yalnızlık Resitali Şiiri - Mustafa Tekerlek

Mevsimler durmuyor
Değişiyor üç ayda
Kayıp ve yalnız bir kadın
Tahripkâr bir yaprak dökümünde
Ya kim verebilir yalnızlık resitalini
Loş ışıklı bu kör çukurda

Bu koridorlar, bu odalar
Dar mıydı bu kadar?
Kalplerin kapakları gözlerin sığacağı kadar
En tatlı yerinde uyanmaksa ayrılık
Bir hayal olur ancak yeni bir bahar

Sevgi şimdi nerede diyorsunuz
Sevgi nerede sevgi nerede?
Hani papatya sarısı o gülüşleriniz vardı
Hani seyredişleriniz vardı sımsıcak
Yastık altına sakladığınız o mektuplar
Gözler kapandığında sahneye açılan son perde
Sevgi işte burada

Bir gül bahçesinde yürüyorcasına tutkulu
Ve en hafif kuştan bile özgür
Ve de mutlu...

Her nerede arıyorsan
İşte sevgi tam orada