Bir başına salınıyor salıncak, Şiiri - Y ...

Leyla Işık
199

ŞİİR


6

TAKİPÇİ

Şimdi uzak o günler.
Bir başına salınan salıncak yalnızlığında kayboluyor uğultularında rüzgârların.

Her yer yemyeşil, gökyüzü masmavi olsa ne anlamı var?
Savrulmuşken başıboş yaşamın içinde örselenir sensiz yanım. Sen duymaz, duyumsayamazken beni…
Çocukça düşlerdi günbe gün yüreğimizde büyüyen, sen ve ben tutunup ipine salıncağın gökyüzüne yükselirken. Sevinç yüklüydü kahkahalarımız, gülmekten süzülürdü gözlerimizden yaş.
Her şey çok masumane, her şey çok gerçekti. El ele tutuşan ellerimiz, bakışan gözlerimiz gibi.

Tamamını Oku

Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta