Ben bana kaldım Şiiri - Celal Işık

Bir hal geldi başa kaldımda darda,
Bu müflis halimle, ben bana kaldım..
O yar saldı beni gitti bu derde,
Çaresiz ,dermansız, ben bana kaldım.
Vefasız ,sevgisiz zamana kaldım.

Bir garip kalmışım doğduğum yerde.
Gayrı isteyecek nem kaldı yarde.
Hani çok yoldaşım dostum nerede,
Şu garip başımla ben bana kaldım.
Dostlukları yalan zamana kaldım.

Uzadıkça uzar ,gider geceler,
Düşmanım kesilir bu düşünceler,
Yalnız yaşanırmış dertler acılar,
Derin acılarla ben bana kaldım.
Büyük bir yangına,dumana kaldım.

Güneş unutulmuş körler içinde,
Mücevher kaybolmuş kirler içinde,
Bende sustum sağır,lallar içinde,
Kendi isyanımla ben bana kaldım
Kadir kıymet bilmez zamana kaldım..

Çok yoldaşla yaren ,dost olamadım,
Dostla yoldaş olup,yol alamadım,
İnsanlıktan özge yol bulamadım.
Güzel hayallerle ben bana kaldım.,
Can ,cananı duymaz zamana kaldım.

Celal der ki ey yar yalnızız aşkta,
Yalnız yanarız bak aynı ateşte,
Yalnız ölürüz en ortak savaşta,
Şu ömrün sonunda ben bana kaldım.
Bu yolun sonunda ben bana kaldım.

.