Bir Bardak Çayda Kaldın / Abdulkadir Aktaş

Bir bardak çayda kaldı suretin,
Dudağım değdi, sen sandım bir an.
Ne çay ısıttı, ne zaman geçti,
Sensizlik kaldı benden kalan…

Buharı göz göze geldi gözlerimle,
Sanki sen üfledin, ben titredim.
İçimde susturulmuş bir cümleyle,
Biraz daha eksildim, biraz daha senleydim.

Saatin tik takları vurdu duvarıma,
Gece, soğumuş bir çay kadar uzun.
Kaç kere içtim, kaç kere yudumladım,
Ama geçmedi, bitmedi, unutulmadın.

Şimdi o bardağa dokunamıyorum,
İçinde kaybolan bir çift el var.
Bir yudum alsam yanar dudaklarım,
Almasam içimde volkan patlar.

Bir bardak çayda kaldın, gitmedin,
Hâlâ sıcaksın, hâlâ derin.
İlk yudumda sen, son yudumda hüzün,
Ve ben, yine yarım, yine senin…