Bir bardak çay Şiiri - Birkan Demirci

Bir bardak çay, bir de yalnızlık,
Buharı yüzüme vurur, sessizce.
Dışarıda hayat akar,
Ama içimde zaman durmuş gibi.

Çayın demi gibi koyu bir hüzün,
Her yudumda biraz daha çöker içime.
Sokaklardan geçen ayak sesleri uzak,
Kimsenin bilmediği bir köşedeyim.

Bir dostun sıcaklığı gerek şimdi,
Ama masada yalnız gölgem var.
Söze dökülmeyen dertlerle,
Çayın dibi gibi ağırlaşır gece.

Biten her bardak, eksilen bir umut,
Yalnızlık büyür, fincana dolan bir hüzün gibi.
Belki bir türkü çalar uzaklardan,
Belki de çay soğur, beklerken.

Bir bardak çay, bir de yalnızlık…
İkisi de sessiz, ikisi de tanıdık.
Ve ikisi de aynı şeyi söyler:
Geceler uzun, sabahlar uzak.