Bir balıkçı kasabası Şiiri - Orhan Bektaş

Bir balıkçı kasabasında yaşayalım
Sabahın ilk ışıkları suya yansıdığında
Ben akşamdan serdiğim ağlardan balık tutayım
Sen dönüşümü bekle iskelede
Kayığım yanaşırken kıyıya
Işıltılı gözlerine bakayım
Topladığım balıkları bir sepete koyup
Bir sunağa adak gibi
Koluna takayım
Birlikte yürüyelim küçük kulübemize
Ayağımızın altında çakıl taşları
Üzerine bastıkça şıkır şıkır sesler
Etrafımızda dallarda kuşlar
Şarkılar eşliğinde
Sen belime sarılmışsın
Ben saçlarını kokluyorum
Bir rüya gibi deniz
Hülyalarımız masal ülkesinden
Sen sevdiğim kadın
Ellerin cennetin anahtarı
Dokunduğunu güle çeviriyorsun
Baktığında bir yağmur
Çorak bir dünyayı yeşertiyor
Seni öyle yaşıyorum
Deniz mavi ve yeşile
Ölü çöl gecelerine
Başka hayal düşürmeden
Sen ben ve küçük bir kayık
Uçsuz bucaksız deniz
Ve sonsuza aşk...
Akşam olduğunda
Güneş bir yangın ormanından geçerken ufuktan
Dizlerine koyup başımı
Yüreğimizi ısıtarak seyre dalalım
Yakamozlar çıkana dek
Bekleyelim
İnceden esen meltemi
Ciğerlerimize çekelim
Ay doğarken üzerimize
Sen yasla göğsüme başını
Rüyalara dalalım günden arta kalan ne varsa aşka dair toplayarak
Üzerimize doğsun yeni bir gün.
Sonra yeniden başlayalım sevdalanarak...