Bir Bakmışsın Yokum

Bir bakmışsın yokum
Bir sır olup kayıp gitmişim ellerinden
Düşerken yere geçmişim feleğin çemberinden,
Ses etmemişim

Ben acıyı bilirim, yaşadım çünkü çokça
Çıkmaz gıkım ister yetmişlerimde olayım
İster çocukça bir yaşta.
İyi bilirim acıyı, sensiz kalmak da buna dahil
Gönlüm kavrulur bir volkan gibi, aklım kalır başta

Bir bakmışsın yokum
Belki itiraf edemedin kendine
Gidemedin benden, gitmemi bekledin
Belki de sen gideli çok olmuştu
Ben bir neden için kapı eşiğinde bekledim
Düşündüm düşündüm
Hangisi gerçek bilemedim

Bir bakmışsın yokum
Kader bu ya isyan edilmez
Hayatın getirecekleri meçhul, bilinmez
Kavrulan viran gönlüm, kimseden aman dilenmez
Sevmeyi iyi bilir, incitmez kimseyi, kimseye bilenmez
Benim gururlu gönlüm
Kimseden sevda dilenmez

Bir bakmışsın yokum
Kendine sor o vakit neden diye
Neden bu noktadayız
Ne tüketti bizi içten içe
Gülüşün bile döndürmedi beni bu sefer yolumdan
Anla işte, ne yapsan nafile
Karar verildi, yüklendi heybeler
Yola çıktı artık bu kafile

Bir bakmışsın yokum
Giderken kapına bir zakkum bıraktım
Dört mevsim aynı durur ben gibi
Ona türlü anlamlar yükle
Benim bile yüklemediğim anlamları
Sen kulak ver ve o çiçekten dinle
Bir sevdayı çarp yüzle, binle, yüz binle

Bir bakmışsın yokum
Kader bu ya isyan edilmez
Devam edeceğiz yürüme yolun sonu meçhul, bilinmez
Yokuz birbirimizde artık
Hayatlarımız birbirine bir denklem, çözülmez