sessizliğin görkemli yapılarını kuruyor sonsuzluğa
devinimsiz dudaklarım, durağan bakışlarım
gidici gövdenin giderilmeyen gereksinimleri
yalnızlığın taş ocaklarında kırılan kalp
el eriminde değil artık elleri
göz eriminde değil artık gözleri
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Gönül dostum, şiirinizi okudum. Gönlünüze sağlık. Yeni şiirlerinizi beklerim.
Selamlar.
İsmailoğlu Mustafa YILMAZ
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta