Bir Bakış At İstanbul'a Şiiri - Dilgüşa ...

Bir bakış at İstanbula derinlerden
Kuşbakışı misali hani
Büklüm büklüm kıvrılan haliçe
Bir el uzat dokunacakmış misali.
İzle karşısına geçip kız kulesinin endamını
Anlatacak çok şeyi varken geceyle uzlaşıp susuşunu dinle
Kapat gözlerini teslim et ruhunu
Siyahi renge bürünmüş matemli bir gece de boğaza
Bir bakış at istanbula ve dinle
Gökyüzüyle yerkabuğunun arasındaki gizli fısıltılarını
Yıldızların verdikleri salkım salkım ipuçlarını
Anlayamayacaksın! İşte o zaman sor
İstanbul nedendir bu heybetinin sebebi?
Cevap verecek ancak anlamayacaksın elbette
Ne sanıyorsun?
İstanbulla aynı dili mi konuşuyorsun?
İstanbul işte konuştuğu dili de yazdırdığı di li de bir başka.
Ey İstanbul sen!
Sen kilitli yüreğimin ahahtarını yuttun
Bırak istemiyorum verme geri
Arayanlar sende bulsun beni.
Ne denli sevsem de korkma paylaşırım seni
Üzülürüm elbette sadece benim ol isterim ama sen aldırma
Bu denli tutkuyla seven tek ben değilimdir seni.
Ruhumu sende teslim ettirecek güzellik
Dokunmak istiyorum avuçlarına
Avuçların avuç avuç yangın, kızgın bir demir gibi,
Dokunduğum anda küloluyorum parça parça dökülüyorum
Yangın çıkmış ormanda bir ağaç misali.
Adınla başlayan tüm cümlelerin sonu virgüldür İstabul
Sonu olmayan mevsimlerde ararım seni bulamam,
Sen kendinde kendini bul ey İstanbul.
Bitiş çizgini aramak sadece bir hayal,
Sen sonunu bulanlara bir alev al,
Sonunu bulmak kalsın inananlarda sadece bir hayal,
Bir bakış at İstanbula derinlerden.
Aşık ol sadece Ona
Bütün aşkları delice kıskandırırcasına.
Bağlan hikayesine gönülden binbir gece misali,
Dinle hiç ayırmadan gözlerinden gözlerini.
Ağırıyor gün yavaştan sisler inmeye başladı bile,
Seninle bir gece de yeter al ellerimi yasla yüreğine.
Doğan güneş daha da bağlayacaktır ellerime ellerini
Tenini yüreğini...
Kokunu içime çektiğimden beri kokunadır tek hasretim,
Karış karış ararım sanma ki aramaktan bıkarım,
Yağsa dahi tenime yaşların sen sus ben ağlarım,
Ay bazındaki bu güzellik sussun ben yaşlarıma kıyarım.
Saçının bir telinden mahrum kalmak korkum,
Sana ait olsun yeter bana tek bir tane kum,
Geçer özlemim o an,
İçime çektiğimde bilsem de olacak sonum.
İstanbul oluk oluk ak saçlarımdan aşağı,
Çiğnemezsem namerdim seni benden ayıran yasağı.

dilgüşa