Bir Bakımlık Aşk Şiiri - Ertan Tanoba

Bir bakımlık otobüs aşklarına
Sevdalanır oldum durduk yerde.
Bir elim cigaralıkta
Bir elim cebimde,
Rüzgara karşı duman üfürür oldum
Soğuk bir mevsimde.

Durak pek kalabalık değil.
Kiminin işi gücünde
Kiminin gücü işinde
Benimse derdim tasam
İşlerden arta kalan gündeliklerde

Rüzgara karşı okuduğum bela
Yüzüme geri vuruyor
Neyin peşindeyim ki ben
Ne gücüm işime yarıyor
Ne de işim gücümden geliyor
Ama yalnızlık yok mu yalnızlık
İşte bu
Gücüme gidiyor.

Yaşamasızın birini daha yeni savuşturdum
Şimdi kuru ayazın en arsız tozuttuğu yerlerin birinde
Boş kollarımı birbirine kavuşturdum.
Öyle cansız durmayayım diye
Gah saçlarımı uçuşturuyor,
Gah ellerimi ovuşturuyorum.
Bak sen!
Bak sen de vurulma bu poza!

Aklımda son karasaçlının telkarisi,
Tamiri, tahmini, telafisi
Mümkün olmaz bir aşkın
İflah olmaz yürek mahkumu gibi
Kör uykuların horultusu
kulaklarımda çınlayıp,
yüzümü tırmalarken,
Yollara düşüyorum.

Haklısın kaptan –hani şu gardiyanın arkadaşı olan-
Bir bilinmez çukura düşüyorum.
Kapamayın perdeleri,
Yalanı yok,
üşüyorum!

Nihayet biri daha geliyor.
Dur biraz yavaşla,
Keyfim karşıdan karşıya geçiyor.
Onu sakın ezme kaptan,
bozuşuruz.

İyi ama kaptan bu boş.
Bırak bir bakımlık aşkı,
Koltukların arasında bir sıkımlık meşk bile yok!

Kaptan, sen böyle gelmezdin.
Çok uzak değil,
daha düne kadar,
Buğuladıkları camın ardından,
Adamakıllı şiş gözleriyle,
Belli belirsiz aşklarıyla bakan,
Kızları taşırdın işlerine.

Yapma be, işler bu kadar kötü mü?

Olmadı be!
Bir iler tutar otobüs aşklarım kalmıştı,
elceğizimde.

Şimdi beni kim tutar!
Çıkmalı sokaklara,
Bağırmalı var gücünle:
Kahrolsun kapitalizm
ve onun uşakları!

Dur, ağır ol biraz.
Kapitalizmin suçu yok,
Bence katil uşaklar!

27 Şubat’02-Taksim