Bir Bakarla(İnek) Mülakat Şiiri - Cihat ...

Sorsan şayet bakar’a; “niye böyle yaşamın?
Medeniyet denen şey(!) uğramaz mı hiç sana?
Ne kadarda nostaljik(!) senin giyim kuşamın(!)
Doğru, düzgün cevap ver, bu konuda sen bana? ”

Ne gidersin diskoya, ne bilirsin sen pavyon!
Yaşıyorsun mal gibi(!) bilmiyorsun zevk sefa!
Ne şampanya patlatır, ne içersin bir afyon!
Yaşanır mı içmeden(?) bulunmadan hiç kafa(?)

Çık ahırdan biraz sen, tat ne varsa hayatta(!)
İnek gibi yaşamak(!) karı akıl olamaz.
Sende yaşa el gibi, köşkte, katta ve yatta!
Aklı olan hazlara(!) asla lakayt kalamaz(!)

Bakar ne der acaba? Onca akıl vermeye(?)
Onaylar mı bit tamam? Attığın nutukları(!)
Varmı acep cevabı; onu bunca yermeye?
Alıp kor mu cebine, şu ences atıkları?

Bence söyler şunları; yüksek sesle o, inek,
“Yaşıyorum mal gibi, zira benim işim bu! ”
Vazifeme sadığım, ne hainim ne dönek!
Kıyafetim klasik, takdir olan aşım bu! ”

“Ot ve saman yiyerek, süt yaparım sizlere!
Bunu bana emreden, nefsim değil Rabbimdir!
“Lazım” dersen “etinde”, emir olur bizlere!
En sonunda derimi, feda etmek haddimdir!

Bak sofranın üstüne! Çok taamın bizlerden.
Köfte, sucuk, pirzola, bir kısmıdır menünün!
Canlar feda sizlere, siz geçmeyin hazlardan(!)
Biz razıyız olmaya, mağdurları her günün.

Emir haktan olmasa, zor alırdın şu canı!
Kendi canın girerdi, elbette ki risklere.
Olmasaydın halife, dökemezdin bu kanı!
Alıp ele kırbacı, süremezdin sirklere!

Benim işim bu dostum, hadim olmak insana!
İsterim ki zerrece, aksamasın şu görev.
Peki, sefih yaşamı, emreder mi din sana?
Ahırdan da pis bence, dinden cüda kalan ev!

Senin işin kullukken, hani nerde taat’ın?
Ne gidersin namaza, ne tutarsın orucu!
Geçer oyun başında, her gün üç, beş saat’in.
Kendin adam olmadan, oldun başa sorucu!

Sakın bize özenme, olamazsın bir bakar!
Sükût eden inslikten, sadece edall olur.
Edal olan nadansa; ancak kendini yakar!
Mahrum kalıp cennetten, nar içinde dal olur! ”

Cihat ŞAHİN
28.07.2010-İZMİR