Bir bak aynaya Şiiri - Erdem Bağcı

Kirlenmiş ruhlar ve onu taşıyan beden...
Kendini haklı çıkarmak için çabalıyor.. neden...
Ne yağmur nede su fayda etmez...
Çitilesen de bu kir gitmez...
Kendi ağzından çıkanı başkasından duyunca...
Dönüp dolaşıp sahibini bulunca...
Bağırır avazı çıktığı kadar...
Kalkar o küstahı da arar...
Bu nasıl ağızdır der zehir zemberek...
Bu edepsize haddini bildirmek gerek...
Diyorsun da bak bir kendine...
O söz dönmüştür asıl yerine...
Bir bak aynaya kimi ayıplarsın...
Dün dündür diye sayıklarsın...
Laf olsun torba dosun bumu felsefe...
Çıkıp sokaklara kimi koyarsın tefe...
Hep içindekileri yıllardır kusuyorsun...
Sen varya denilince neden susuyorsun...
Sen söylerken hoş olan şeyler...
Şimdi niye seni yolundan eyler...