Bir Bahçe d/il/l/eniyor

Bir bahçe dileniyor
bulut çekiyor canı
baygın düşmüş
gözleri kırgın
gözleri ağlamaklı
bin bahçe ölüyor
kim sevecek yüzünü
serince elleri biraz
bu... kabuktaki
ölüm uykusu olmalı...
nerede dalında
elma...olgun kiraz
nerede ıslak toprak kokusu
nerede yağmurun cömertliği
insanlar çaresiz
çölleştikçe yaz
avuçlar hep gökyüzü
avuçlar ıslanmaz
sarıyor kanayan gözünü
tomurcuk
bir düş kalmış
teninde boncuk,boncuk
son bahçe d/illeniyor gökyüzüne...
''su olmazsa toprak doğurmaz''…