Bir Baharın Sonu Şiiri - Ibrahim Halil A ...

Gözlerindi bir zamanlar,
en candan bakan.
Sözlerindi,
yüreğime derinden akan.
Bir bahar sonuydu o kahrolası veda,
ve o bahar sonu,
bir hayatın sonu oldu bana.

Kalbimin her atışında
senin yankın var hâlâ.
Sırlarımdasın,
kimseler bilmesin.
Bakmasın kimse,
görmesin,
çünkü sen —
benim için paylaşılmazsın.

En güzel duyguları sen öğrettin bana;
aşkın sesiyle büyüdüm,
ama suskunluğunla sustum.
Şimdi elveda mı diyorsun?
Dayanamam buna.

Bir sesinle uyanan günler vardı,
bir dokunuşunla güzelleşen anlar.
Tutmayın beni,
yalvarırım;
giderse yaşayamam,
dilimde tek dua —
“Dön.”

Bir sen kalmıştın zaten,
vurmayan,
bir sen kalmıştın yanımda duran.
Şimdi sen de gidiyorsun uzaklara;
senden sonra sevmek,
ömrüme ziyan.

Sensizlik —
bir çığ gibi çöktü üzerime.
Yaşamak,
anlamsız bir isyana döndü kendime.
Bıraktım ben seni
Yüce Allah’a;
çünkü bazı dualar
yalnız gözyaşıyla kabul olur.

Kır çiçeğim,
goncam,
dön yüzüme.
Kan ağlıyor artık
bu yorgun gözlerim.
Kulak ver —
bu sözlerimde hâlâ sen varsın.
Hasretime düşme,
dön yüreğime.