Bir Bahar Serpiliyor Yeryüzüne

Bir bahar serpiliyor yeryüzüne
Utangaç, sessiz, kimsesiz
Ilık bir rüzgar esiyor ülkelerce
Senin saçların arasından dağılıp tekrar toplanıyor
Bir damla yağmur düşüyor sağanakça
Susamış toprakları birkaç yudum serinletiyor
Bir yıldızı takıyorlar gecenin gerdanına
Süslüyor onu usulca
Bir masum çocuğu ağlatıyorlar
Depremlerce titriyor yeryüzü öfkeyle
Ve bütün bunların arasında ben
Nokta kadar ben..
Kollarımla dizlerimi kucaklayıp oturmuş
Binbir hisse kapılıyorum
Baharla mutlu oluyor, rüzgarı kıskanıyorum
Yağmurla hüzünleniyor, ağlayan çocuğa kahroluyorum
Ve insanlar..
Anlatmadan konuşan insanlar
Görmeden bakan
Dinlemeden duyan
Hissetmeden dokunan insanlar..
Bunların hiçbirini görmüyorlar
Bunları hiç konuşmuyorlar