Bir Bahar Sahnesi

Ey deniz! Ey sonsuzluğun lacivert örtüsü
Bir zamanlar gözlerinin renginde uyurdum.
Şimdi dalgalarında yine ismi var
Ama artık kalbim titremez her duyduğumda.
O çınarın altında oturdum bugün,
Zamanın dilsiz gölgesi serildi üstüme.
Yeşeren her yaprak, adını fısıldar bana,
Lakin artık o fısıltı bir sitem değildir.
Seni düşünmek ah, eskiden bir hançerdi!
Şimdi zarif bir hatıra gibi konar içime.
Bir şiirin en güzel mısrası gibi yaşarsın
Ne silinir kalpten, ne de hükmeder cana.
Gönlüm ki bir zamanlar yitikti sende,
Artık bir bahar sabahı gibi uyanır.
Her tomurcuk, her serin esinti
Beni sana değil, kendime getirir.
Ey sevda! Ey geçmişin zarif sultanı
Senin hükmün sürüyor hâlâ
Ama artık tahttan değil,
Ve ey unutulmamış,
Sen artık ne bir özlemin esiri,
Ne de bir pişmanlığın suretisin.
Sen, sevdanın en duru haliyle
Baharın içinde saklısın
Ve ben, seni hatırlarken
Unutmak zorunda olmadığımı anlıyorum.
Aşk