Rüyalar şehrinde umutla başlayan bir mevsim,
Ki bu mevsim bu insanla bir anlam bulsun
Olsun ki bu mana hep garibane bahanelerle coşsun
Hayat yine bizimle güzel bir bahar yaşasın.
Umut rüzgarlarının hep bu yana estiği bir vakit
Zaman kıskansın bu anı, sonunda o da bize katılsın
Biz ki olduğumuzda bu dünyada alemin tek dostu
O vakit ağıtlar kesilsin, alınsın bizden mutluluk emaneti.
Vakit sıktığında bu beden denen garip varlığı
Ruh yardım kelimesini dahi bilmeden koşsun kendi kafesine
Ve bu kafes duyduğunda sıcaklığını ruhun aln-ı ateşinde
Nefesler icat edilsin ve sunulsun bu ilahi esere.
Eserler bir bir sunulduğunda dünya denen meydanda
Hepsine bir bakılsın o vakit, var mıdır insan denen eserden yüce
Ve sonra diğer eser sahipleri de utansınlar yaptıkları yokluktan
Utansınlar ki asıl mücid alsın övgüyü yine kendi yaptığından…
Kayıt Tarihi : 16.4.2003 04:16:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!