Bir Babaya Mektup Şiiri - Kenan Güç

Ey baba…
Bu satırları okursan bil ki
Her kelimesi bir yara,
Her noktası bir gözyaşıdır
Ben senin sesine hasret büyüdüm,
Senin gölgenle nefes aldım,
Ama hep yarım kaldım
Sen gittiğinden beri evimizin duvarları sessiz,
Sokaklar da sessiz,
Gökyüzü bile gri
Eskiden sabahları kahve kokusu gibi
Sesin dolaşırdı mutfakta;
Şimdi o ses yok,
Yalnızca boş bir sandalye var masada
Baba, çocukken bana öğrettiğin
Her söz, her bakış
Şimdi yüreğimde bir sancı
Senin ellerin sertti ama sıcaktı,
Omzuna yaslanınca
Bütün dünya susardı
Hatırlar mısın baba,
Gece işten gelirdin yorgun,
Ama beni omuzlarına alır
Gökyüzünü gösterirdin
“Bak oğlum” derdin, “yıldızlar korkmaz”
Şimdi ben büyüdüm baba
Ama yıldızlardan çok korkuyorum
Çünkü onlar senin gözlerine benziyor
Her bayram elini öperdim,
Kokun ellerime sinerdi
Şimdi ne bayram var ne sen
Kokun sadece eski bir gömlekte kaldı,
Gömleğin benim için bir kutsal emanet gibi
Her gece onu kokluyorum,
Sanki sen yanımdasın diye
Baba, bir gün geri gelir misin?
Bir gün sesin yine evimize siner mi?
Bir gün başımı omzuna koyup
Susarak ağlayabilir miyim?
Sen bana “dik dur” dedin,
Ama sen gidince belim büküldü
Sen bana “erkek adam ağlamaz” dedin,
Ama sen gidince ben ağlamayı öğrendim
Sen bana “korkma” dedin,
Ama sen gidince korkular büyüdü
Baba, senin yokluğun
Bir ülkenin yıkılışı gibi
Bir şehir boşalmış,
Bir ev yanmış,
Bir çocuk yetim kalmış gibi
Ama bil baba,
Senin yokluğunda da senin gibi olmaya çalışıyorum
Elimden geldiğince doğru,
Elimden geldiğince güçlü…
Ama içimde hâlâ o küçük çocuk var
Senin dizlerine oturmak isteyen,
Senin kucağında ağlamak isteyen…
Bir gün yollar biter,
Bir gün gökyüzü susar,
Bir gün bu mektup sana ulaşır belki
O gün, baba
Beni tanırsın gözlerimden
Yıllar boyu sakladığım
Bütün kırgınlıklar
Bir damla gözyaşı olup akar yanaklarımdan
Bu mektup bir sitem değil,
Bu mektup bir yakarış değil;
Bu mektup bir çocuk yüreğinin
Babasına son ağıdı
Ellerin hâlâ avuçlarımda,
Sesin hâlâ kulaklarımda,
Gölgen hâlâ odamda
Sen yoksun ama
Her yerde sen varsın baba…
Ey baba,
Bir gün yeniden buluşursak
Hiç konuşmayalım,
Sadece sarıl bana
Çünkü kelimeler yetmez
Bu hasrete, bu yaraya
Ve ben sana son kez

Şunu söylemek isterim:
Senin gidişinle
Benim içimde bir çocuk öldü,
Ama babamın adıyla
Bir umut hâlâ yaşıyor