Bir Babanın Günlüğünden Şiiri - Cihat Şahin

Bu kaçıncı el ense ve kaçıncı yer öpüş?
Söyle bunun adına, ne denirse sen baba?
Bu ne menem bir kulluk, ne manada bir tapış?
herhal bunun Türkçesi; ”hezimet”olur baba!

Yüz’mü, bin’mi yüz bin’mi, bu kaçıncı hezimet?
Hepsinde bir bahane ve sonunda hazım et!
Nedir bu rüsvalıklar ve rezalet ey baba?
Fetvada yoktur yeri, nerde kaldı azimet?

Bu ne biçim akide, nerde senin imanın?
Nerde akıl mantığın, tatildemi izanın?
Sanki ruhsuz kuklasın, oynatırlar durmadan!
Hissine nefsin hâkim, ona hâkim şeytanın!

Aldın yine hasmından, öldürücü darbeler!
Boynun nasıl dayanır, el ense yer darbe yer?
Kaç bininci tırpandır, kan oturmuş baldıra?
Rakip azdıkça azmış, sorar seni; ”nerde”der!

Hani baba nerdedir, çok etkili silahın?
Elindeki görünen; yalnız “eyvah” ve”ah’ın”!
Yaşın kemal bulunca, pesmi ettin çabucak?
Böyle mağlup gidersen, ne der sana o şahın?

Hiç zırlama boşuna, ağlama kadın gibi!
Mademki savaşçısın, sen selefe ol tabi!
Hasmın fırsat kolluyor, sen hala gaflettesin!
Müslüman zeki olur, sen gibi olmaz gabi!

Ne kadarda cahilsin, aklın yokmu başında?
Senin kadar bir ahmak, olmaz senin yaşında!
Bunca yıllık tecrübe, sana etmezmi yardım?
Ömrün bitti bitiyor, bak aklara saçında!

Yine dudak tövbesi, binler tövbe tövbene,
Daha ciddi tavukta, nedamet vede tövbe!
Düşman artık alayda, gırgırını geçiyor!
Son kozları sür öne, lanet okuyup sövme!

Sus boşuna övünme, gördük yürek ne kadar!
Bir atımlık yok sıkın, hepsi buraya kadar.
O her yerden saldırır, şimdi plan peşinde!
İntibaha gel artık, aktif olsun şu radar!

Sultan sana”gel”dese, nasıl gidersin ona?
Elbet böyle vermedi, emaneti o sana!
Şayet yersen mühürü, söyle nere gidersin?
Ondan başka kimin var, yol yok başka sultana!

Ağla sızla ve döğün, günde en az yüz kere!
Yüz kereler az gelir, kur yasını bin kere!
Sen bıkmadan o bıkmaz, zira “Gafur Rahim”dir.
Onda rahmet sonsuzdur, yıkar seni her kere!