Ateşin en kızgın halini bilirim
Demiri eriten
Dağları yok eden
Bir de aşk ateşini bilirim
Çınarları bile deviren
Lakin,
Bu benim ki başka bir ateş
Benzemiyor hiçbir şeye
Yüreğimi söktüren
Ocağımı söndüren
Bu öyle bir ateş ki
Gözümün ışığını söndüren
Evimi başıma çöktüren
Ağıt mı yaksam
Dönüp arkama mı baksam
Görürmüyüm bir daha gülen yüzünü
Bırakıp giderken bana bu garip hüzünü
Babam...
Kulağıma şarkılar mırıldayan adam
Çocukluğumun öksüz kahramanı
Alevler içinde şimdi,
Sensiz bomboş kalan odam..
İstanbul,18 Mart 2010
Oktay PurhanKayıt Tarihi : 30.5.2010 17:24:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Her ateş söner ,küllenir bir gün ama babasızlığın bıraktığı ateş yanar yaşadığımızca yüreklerimizde.
Kutluyorum.
TÜM YORUMLAR (1)