Bir Babam Olmalıydı Şiiri - Derya Çoban

Bir babam olmalıydı...
Gözlerine baktığımda mutluluğu,özlemi,kederi,korkuyu da yaşayabilmeydim
Babam olmalıydı
özlemeliydim yokluğunda gelmesini iple çekmeliydim evin penceresinde sabredemeyip sokağın köşesinde ki kaldırımda beklemeliydim gelmesini geldiğini ğörünce atlamalıydım kucağına öpmeliydim tutup elinden hava atmalıydım hediyeler almalıydı kıskandıra kıskandıra anlatmalıydım arkadaşlara. Yemekten sonra dizinde uyumalıydım
babam olmalıydı benimde
Hatalarımı da, sevinçlerimi de ilk ona anlatmalıydım korkusuzca ilk ona sarılmalı ilk onun omzunda ağlamalıydım
Bir babam olmalıydı
sebepsiz yere gülmeliydim ona bakınca sırf naz olsun diye yalancıktan hasta olmalıydım sırf beni öpmeden yatmasın diye ağlamalıydım hıçkıra hıçkıra
babam babam olmalı
kortuğumda koşup arkasına saklanmalıydım. dövdüklerinde korkusuzca dalmalıydım kavganın içine, sövdüklerinde sövmeliydim. Bilmeliydim sırtımı dayadıgım güvenilir birinin babam olduğunu düştüğümde de elimden tutup kaldıracak kişi yine o olmalıydı
aslında babam olmalıydı benim...
o zaman böyle ezik, böyle boynu bükük, sevgiye aç olmazdım. hiç kıskanmazdım hediye alınan çocukları babalarının elinden tutup gezenleri kıskanmazdım... bayramlarda dışarıya çıkmamak için hasta olmazdın ya da uyumuş numarası yapmazdım. Çamdan bakmazdım oynayan çocuklara karışırdın en muzip halımle aralarına bir babam olsaydı varlığını hisettiren ona seni seviyorum demek isterdim en içten duygularımla