Bir Baba Ağlıyor Şiiri - Nadir Çitil

Yanar yürek közü görünmez içten
Tanınmaz olmuştur sakaldan saçtan
Kaybetmiş yavrusun gencecik yaşta
Bir baba ağlıyor vay kuzum diye.

Harap etmiş dolu yağmur çisiyor
Çakar şimşek yeli taşa düşüyor
Toplanmış komşular mezar eşiyor
Bir baba ağlıyor vay yavrum diye.

Çırpınır anası Saffet'im diye
kardeşin feryadı çıkıyor göğe
Eceli olmuş bir ufacık kaya
Bir baba ağlıyor vay kuzum diye.

Mazlumdu bir kere görmedi azar
Geldi kem gözlere eyledi nazar
Gitti genç yiğit doydu mu mezar
Bir baba ağlıyor Saffet'im diye.

Döndü Karabulut köyün başında
Ölüm oldu gence tıfıl yaşında,
Yeni tüy bitmiş sakalında döşünde
Bir baba ağlıyor vay kuzum diye

Yanar Nadir genci gördü göreli
Yarmışlar bedeni vücut yaralı
Yarası kafada sargı sarılı
Bir baba ağlıyor çobanım diye.