Bir baba Şiiri - Azem Kurt

bir gün bir baba
ay doğunca koyuldu yola
hava nemli
hava ayaz
yerler ise bembeyazdı
babada dert
babada hüzün
babada acı yüklüydü
adımladıkça yolları altında eziliyor
kahrediyordu herşeye sıkarak dişlerini
memur emeklisiydi baba
baba yıllarını vermiş
yılların ağırlığında kalmıştı yapayalnız
soğuk kış gecelerinde titremiş
yine de şükür demişti komşuya bakarak
ama
babada dert
babada acı yüklüydü
dertle acıyla hüzünle devam ettikçe yola
düşüncelerine gülüyordu sinsice
epey yol almış
ki sabaha beş kalmıştı
yüksek bir tepenin ardına gizlenmiş
dakikaları seyre koyulmuştu
babada dert
babada hüzün
babada acı bitecekti
soğuk kış gecelerinde üşümeyecekti artık
ve saniyeler de son buldu
bir hışımla kalktı baba
açarak avuçlarını uzattı tepenin ardına
çalmıştı artık güneşi gökyüzünden
aldı göğsüne tuttu
okşadı ilkin
sevgi sözcükleriyle donattı çevresini güneşin
kaybetmekten korkuyordu
aldı yüreğinin derinliklerine koydu
bir fırtına geçiyordu yandan
onunda yardımıyla eve koyuldu
babada dert
babada hüzün
babada acı son bulmuştu
yılların ağırlığında ezilmişti ama
soğuk kış gecelerinde de üşümemişti artık